- فوطه باف(اَ)
فوطه بافنده. آنکه فوطه بافد. (فرهنگ فارسی معین)
معنی فوطه باف - جستجوی لغت در جدول جو
- فوطه باف
آنکه فوطه بافد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(طَ / طِ یِ)
لغت نامه دهخدا
جامه ای که بالای خوان می اندازند. (آنندراج). پارچه ای که بالای خوان می اندازند. (فرهنگ فارسی معین)
فوطه رباینده. دزد و عیاری که فوطه و دستار از سر و دوش مردم می رباید. (فرهنگ فارسی معین)
(کُ نَنْ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
فوطه دارنده. یکی از کارگران حمام که فوطه به کسان دهد و جامه های آنان را نگاه دارد، کسی که فوطه بسته باشد، در هند مأمور دولتی را گویند که وجوه رسیده از ولایات و ایالات تحویل او میشود. خزانه دار. (فرهنگ فارسی معین)
یکی از کارگران حمام که فوطه بکسان دهد و جامه های آنان را نگاهدارد، کسی که فوطه بسته باشد، مامور دولتی که وجوه رسیده از ولایات و ایالات تحویل او می باشد خزانه دار